Langszij

Zomaar opeens
mag ik het ervaren:
dat Je op me toekomt,
naast me gaat zitten…
puur Aanwezigheid
in de open ruimte
tussen mij
en de ander.
Precies als het beeld
dat ik zo lang
geleden al had
als antwoord
op de vraag:
waar/hoe zie je
God en mensen
die Hem aanbidden?
Hij als Aanwezige
in de open ruimten
tussen mensen.
En nu kom Je zo
in Jezus
op me toe.
Verbijsterd ben ik
en geraakt…

En Je laat het niet
bij de ene keer.
Je maakt me
vertrouwd
met het beeld,
met de ervaring.
Zó nabij
wil Je me zijn.
En ik geef
mij er aan over.
Zó wil Je naast
mij gaan;
niet louter een
Tegenover
dat mij lokt
en wenkt
op de oever
van de overzij;
of in mijn rug
als onverwachte,
onduidelijke
stuwing
of dreiging?
Maar langszij
als gezel
op de weg;
de weg die ik
te gaan heb,
maar nooit alleen
indien ik opensta
naar Jou.
Dankbaarheid
welt op om
dit leren
en dit ont-
vangen;
want te sturen
of op te roepen
is het niet.
Jij schenkt
Jezelf
op Jouw tijd
en op Jouw wijze
Ik mag open
gaan
en leven.